کد مطلب:162542 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:140

حسینعلی رکن منظر
پیروی



هر آنچه بیشتر خون ز تن به در می شد

گل بهشت جمالش شكفته تر می شد



به پیش آن اثری كش به سینه بود ز عشق

خدنگ و نیزه و شمشیر، بی اثر می شد



سرم فدای قدوم شهید زنده دلی

كه از نگون شدن از زین، ز عرش بر می شد



ز كشته پشته همی ساخت بر فراز زمین

ز هر طرف كه هژبرانه حمله ور می شد



چنان صلابت مردانه داشت در میدان

كه از مشاهده اش، شیر بر حذر می شد



به راه عشق و ارادت دمی درنگ نكرد

گهی به پای همی رفت و گه به سر می شد



قسم به دوست كه جای كلیم خالی بود

دمی كه نور سرش جاری از شجر می شد



نه این درخت كه خود سدره آرزو می كرد

كه میوه ی دل صدیقه اش ثمر می شد