کد مطلب:162542
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:140
حسینعلی رکن منظر
پیروی
هر آنچه بیشتر خون ز تن به در می شد
گل بهشت جمالش شكفته تر می شد
به پیش آن اثری كش به سینه بود ز عشق
خدنگ و نیزه و شمشیر، بی اثر می شد
سرم فدای قدوم شهید زنده دلی
كه از نگون شدن از زین، ز عرش بر می شد
ز كشته پشته همی ساخت بر فراز زمین
ز هر طرف كه هژبرانه حمله ور می شد
چنان صلابت مردانه داشت در میدان
كه از مشاهده اش، شیر بر حذر می شد
به راه عشق و ارادت دمی درنگ نكرد
گهی به پای همی رفت و گه به سر می شد
قسم به دوست كه جای كلیم خالی بود
دمی كه نور سرش جاری از شجر می شد
نه این درخت كه خود سدره آرزو می كرد
كه میوه ی دل صدیقه اش ثمر می شد